Beach Nieuws: Tom van Walle over Eredivisie Beach in Nederland
In 2009 kwam ‘onze’ goedlachse zuiderbuur Tom van Walle voor het eerst in aanraking met beachvolleybal. Na een volledige zomer spelen met Dries Koekelkoren werden zij meteen verrassend Belgisch kampioen. De inmiddels 33 jarige Belg combineerde beachvolleybal vervolgens vijf jaar lang met een zaalvolleybal carrière in België. Niet onverdienstelijk. Zo won hij de nationale beker en speelde hij in de Champions League. Totdat hij op 27 jarige leeftijd besloot zich volledig op beachvolleybal te focussen.
Beachvolleybal in België
Na lang te hebben gelobbyd bij de Belgische volleybalbond werd hij samen met Dries Koekelkoren het eerste professionele mannen beachvolleybalteam in België. De pioniers worden inmiddels getraind en gecoacht door Nederlander Michiel van der Kuip en zijn een van onze vaste gezichten in de Eredivisie Beach: ‘’ Één van de tofste toernooien in de eredivisie was voor mij in Eindhoven. Ik kom zelf uit Antwerpen, dus is Eindhoven lekker dicht bij. Voor het oog van veel vrienden en familie wonnen wij het toernooi. Dat was super!’’
‘’We hebben nu een aantal keer in Nederland gespeeld en komen er graag. In Nederland zijn veel meer teams die op professionele basis beachvolleyballen. Nederland is wat dat betreft veel verder in de ontwikkeling van beachvolleybal dan België. Als je alleen al kijkt hoe veel goede jeugdteams hier rondlopen, dan is dat indrukwekkend. In België is er sinds kort wel een topsport school voor beachvolleybal gekomen in Leuven, als gevolg van onze inspanningen voor de sport. Dit is voor ons een hele grote stap. ’’
Olympische ambities
In 2016 waren Tom en Dries via de Continental Cup maar één wedstrijd verwijderd van plaatsing voor de Olympische spelen. De mannen grepen daar net mis, maar gingen vastberaden door. Hun zinnen werden op Tokyio 2020 gezet. ‘Beachteam Kvw’ klom in 2017 dankzij een vierde plek op het EK naar een 12e plek op de wereldranglijst. Daarna volgde een mindere periode. Door een aantal slechte resultaten en een schouderblessure bij Tom zakten de mannen af tot plek 33. ‘’ Dat is echt niet top. Vlak voor het Olympisch jaar raakte ik geblesseerd aan mijn schouder. Ik moest geopereerd worden en ben eigenlijk te snel terug gekomen omdat het Olympische jaar al was aangebroken. Hierdoor sudderde de slechte resultaten door. Als de Corona pandemie niet was uitgebroken, dan hadden wij waarschijnlijk niet op de spelen gestaan. Nu hebben we meer kans. Mijn schouder heeft meer kans om te rusten en we moeten deze periode gebruiken om als team terug te vechten. Het zal lastig worden om volgende zomer in Tokyo te staan, het niveau is ongelooflijk hoog. Maar wij zullen deze ‘extra kans’ aanpakken en knokken tot het bittere einde. ‘’
Corona
Deze coronaperiode geeft Tom dus de kans om langer de tijd te nemen voor zijn herstel. Zijn Olympische droom blijft hier mee nog in leven. Toch vindt hij het maar een lastige periode. ‘’Zeker als topsporter is er maar weinig om naar uit te kijken. Het maakt periodiseren en doelen stellen heel lastig. Ondertussen sluipen de Olympische spelen steeds dichterbij. Dit maakt het een hele onzekere periode, waarbij het evident is om gemotiveerd te blijven. We hebben gelukkig de sleutel van de sporthal, waardoor wij hier als enigen kunnen blijven trainen. Daarnaast werken we hard aan ons mentale traject, met veel persoonlijke accenten. Dit is immers een zeer belangrijk aspect van onze sport.’’
Tot slot geniet Tom in deze periode extra van zijn vriendin, zijn enige ‘knuffelcontact’. Samen hebben zij net een huis gekocht, waar veel aan geklust moet worden. De twee spenderen er de nodige tijd aan. Een heerlijke afwisseling momenteel op de trainingen, zo vindt de sympathieke Belg.
